ماهی های قرمز زیبایی که هر سال نزدیک عید در گل فروشی ها و سایر مغازه ها دیده می شود، چند سالی است مانند قبل طرفداری ندارد.

بعضی از افراد اعتقاد دارند که ماهی‌های قرمز متعلق به فرهنگ کشور چین هستند و با سنت سفره هفت‌سین بیگانه می باشند. بهتر است کمی بیشتر درمورد روش نگهداری ماهی قرمز عید و خاستگاه این موجو زنده اطلاع داشته باشیم و در مورد این موضوع که خریدن آن کار درستی است یا اشتباه قضاوت کنیم.

ماهی قرمز از چین آمده اما حیوان خانگی است

بسیاری از افراد اعتقاد دارند که گذاشتن ماهی قرمز بر سر سفره هفت‌سین هیچ پیشینه‌ی تاریخی ندارد. شاهد این ادعا هم تابلوی مشهور کمال‌الملک از سفره هفت‌سین است که در آن نشانی از ماهی قرمز دیده نمی‌شود. بر این اساس قدمت حضور ماهی قرمز را در سفره ایرانی‌ها می‌توان چیزی در حدود ۱۰۰ سال پیش تخمین زد. علاوه بر بعد تاریخی این مسئله، برخی خرید ماهی قرمز را مصداق آشکار حیوان‌آزاری می‌دانند اما این مورد نیز جای تعمق دارد.

ماهی قرمز یا همان ماهی طلایی (Goldfish) با نام علمی (Carassius auratus) در اصل گونه‌ای است که خاستگاه جغرافیایی آن به کشور چین برمی‌گردد اما هم‌اکنون در آکواریوم‌ها، استخرهای تزئینی و حتی متاسفانه طبیعت سرتاسر دنیا می‌توان آن را سراغ گرفت. این گونه از نظر زیست‌محیطی یک حیوان خانگی یا همان پت (Pet) است.

یک حیوان خانگی باید چند مورد شرایط اصلی و فرعی را داشته باشد که البته شرایط فرعی بستگی به منطقه جغرافیایی یعنی کشور، استان و… متفاوت است. از شرط های اصلی یک حیوان خانگی این است که ابتدا، بیماری‌های مشترک آن با انسان قابل‌پیشگیری و کنترل باشد. دوم، لزوماً در اسارت زادآوری کرده و تکثیرشده باشد؛ یعنی حیواناتی که از طبیعت گرفته می‌شوند، به هیچ‌عنوان نمی‌توانند حیوان خانگی باشند و همچنین حیوانات بومی یک منطقه جغرافیایی نمی‌توانند بعنوان حیوان خانگی در همان منطقه نگهداری شوند. سوم این که حیوانی می‌تواند خانگی باشد که در زمره حیوانات در معرض خطر انقراض نباشد.

از آن‌جا که ماهی‌های قرمز در ابعاد قابل‌ملاحظه و به شکل گسترده در استخرهای پرورش ماهی تکثیر می‌شوند و ضمناً واجد شروط مذکور هستند لذا از نظر زیست‌محیطی نگهداری آن‌ها بعنوان حیوان خانگی یا پت تحت شرایط درست و کنترل‌شده ممنوعیت ندارد.

نگهداری اصولی مهم‌ترین شرط داشتن حیوان خانگی

استخرهای پرورش ماهی قرمز در سرتاسر دنیا هر ساله میلیون‌ها ماهی را به بازارهای مختلف عرضه می‌کنند. همان‌طور که همه می‌دانیم، بازار خرید و فروش را تقاضا رونق می‌دهد. خرید و فروش گونه‌های بومی و بالاخص گونه‌های در معرض خطر حیات‌وحش موضوعی جدا و کاملاً غیرقانونی است. یعنی اگر فرضاً شما یک بچه سنجاب ایرانی یا سمندر کایزر یا لاک‌پشت لاک‌نرم بخرید، نه‌تنها کار غیرقانونی کرده‌اید بلکه با خرید آن به حیات‌وحش ایران نیز ضرر زده‌اید. اما بحث گونه‌های خانگی از اساس با این موضوع متفاوت است.

حیوان خانگی مانند ماهی قرمز نیازهای خاص زیستی دارد. در اصل تفاوت‌های فیزیولوژیکی، آناتومیکی، درمانی و دامپزشکی مهمترین عامل طبقه‌بندی و تفکیک حیوانات خانگی به دو گروه معمولی و خاص هستند. مشکل اغلب ما عدم تشخیص همین تفاوت‌ها است. یعنی بعنوان مثال نحوه‌ی نگهداری از حیوانات مختلف را به نوعی یکسان تصور می‌کنیم در حالی که فرضاً خرگوش، خوکچه هندی و همستر بعنوان حیوانات خانگی خاص نیازهای زیستی متفاوتی دارند. عین این وضعیت در مورد ماهی‌های قرمز نیز صادق است.

روش نگهداری ماهی قرمز

ماهی قرمز بعنوان یک حیوان خانگی به غذا نیاز دارد یعنی اگر شما همین الان یک ماهی قرمز خریداری نمودید، باید حتماً غذای آن را هم بخرید. این باور که ماهی قرمز به غذا نیاز ندارد از اساس یک باور غلط است. غذای ماهی قرمز اغلب کرم‌های خشک و فریزشده خاصی از نوع (Tubifex)، لارو حشرات، کرم‌های خونی، دافنی (یک نوع جانور بندپا و سخت‌پوست)، نوعی میگوی خاص موسوم به (Brineshrimp)، نخودفرنگی پخته و کاهو به شکل کاملاً خرد و ریزشده است. در حقیقت ماهی‌های قرمز دقیقاً همان چیزی را می‌خورند که سایر ماهی‌ها از آنها تغذیه می‌کنند.

یک ماهی قرمز در اسارت می‌تواند ۳۰ سال هم عمر کند اما چرا ماهی‌های قرمز اغلب به سرعت در تنگ‌های بلورین ما تلف می‌شوند؟ پاسخ این سوال ساده است: نگهداری در شرایط نامناسب.

در دنیا صدها نوع مختلف از ماهی قرمز وجود دارد که هر کدام از نظر ترکیب رنگی و حتی خصوصیات فیزیکی بسیار با یکدیگر فرق دارند. در حقیقت بعضی از شرایط خاص می‌تواند برای یک نوع، مناسب اما برای دیگری کاملاً مضر باشد.

آب ماهیان قرمزی که در اسارت نگه داشته می‌شوند، می‌بایست حداقل دوبار در هفته عوض شود. ماهی‌های قرمز به شدت از گیاهان آبی زنده استقبال و حتی از آنها تغذیه می‌کنند. بنابراین نگهداری ماهی قرمز در یک تنگ کوچک و خالی از هر گونه عنصر حیات‌بخش زیستی یک کار کاملاً اشتباه است.

ماهی‌های قرمز از نظر درجه‌حرارت آب و محیط پیرامونی طیف تحمل به نسبت قابل قبولی دارند. آنها می‌توانند آب خیلی سرد و در مرز نقطه انجماد تا آبی با درجه‌حرارت ۳۰ درجه سانتیگراد را تحمل کنند اما از ۳۰ درجه به بعد به طور قطع برای آنها مشکل‌ساز است.

واریته‌هایی مانند Orandas، سر شیری‌ها، Ranchu، Veiltails و… که بیشتر از سایرین خرید و فروش می‌شوند؛ تنها در آبی دوام می‌آورند که دمای آن از محیط پیرامونی‌اش کمتر نباشد.
ماهی قرمز بخریم یا نخریم؟

بسیاری از ما ایرانی‌ها چندین سال است که برای سفره هفت‌سین ماهی قرمز نمی‌خریم و این کار از بسیاری جهات بسیار درست است. واقعیت امر این است که بسیاری از ما در روزهای نزدیک عید صرفاً شیفته زیبایی آن‌ها می‌شویم اما فقط چند روز که از عید گذشت، دلزده می‌شویم. اغلب ما ماهی را می‌خریم بدون آن که به نیازهای زیستی‌اش توجه کنیم.

گاهی دلزدگی ما از آن‌ها به حدی است که در اولین نهر یا رودخانه یا حتی دریا و دریاچه رهایشان می‌کنیم. رها کردن ماهی در استخر یک پارک شاید کار درستی باشد اما در طبیعت، بدون‌تردید یک اشتباه بزرگ است. ما می‌توانیم ماهی بخریم اما به هیچ‌وجه نباید آن را در طبیعت رها کنیم چرا که این کار بزرگترین ظلم به سایر موجودات است. ماهی کوچک و زیبای شما می‌تواند و قابلیت آن را هم دارد که در طبیعت به راحتی تبدیل به آفت شود.

پاسخ این که ماهی بخرید یا خیر دقیقاً به خود شما بستگی دارد. شما می‌توانید ماهی بخرید، اگر جای نگهداری مناسب آن را دارید، اگر زمان و علاقه برای نگهداری‌اش دارید، اگر در طبیعت رهایش نمی‌کنید، اگر در صورت بروز مشکل با دامپزشک مشورت می‌کنید و مهمتر از همه این که اگر درباره نیازهای زیستی آن مطالعه می‌کنید.

ماهی قرمز را نباید صرفاً به بهانه شب عید خرید، ماهی قرمز یک موجود زنده است و هر موجود زنده نیازهای خاص زیستی دارد. این که ما چقدر در حفظ آداب و سنت‌هایمان کوشا باشیم یک طرف قضیه است و مسوولیت‌پذیری نسبت به هر موجود زنده، طرف دیگر ماجرا.

سنت‌های ما نمی‌گویند که ماهی را از سر سفره هفت‌سین بردارید چون ایرانی نیست. سنت‌های ما و همچنین تاریخ ما همیشه با آغوش باز به استقبال هدایا رفته‌اند. همانطور که در سنگ‌نگاره‌های تخت‌جمشید می‌بینید؛ در ایام شادباش نوروزی، هندی‌ها، زرنگی‌ها و رخجی‌ها، ایونی‌ها، کاپادوکیه‌ای‌ها، سغدی‌ها و خوارزمی‌ها، لیدیایی‌ها، سکایی‌ها، سوری‌ها، بابلی‌ها و خیلی اقوام دیگر برای ایرانی‌ها هدیه می‌آوردند و با آغوش باز از آنها استقبال می‌شد.

همانطور که هندی‌ها چای را به ما هدیه دادند و نوشیدن چای هم‌اکنون جزئی خدشه‌ناپذیر از آداب ما ایرانی‌ها است، ما می‌توانیم ماهی‌ قرمز را هم در سفره‌های نوروزی‌مان داشته باشیم ولی به یک شرط و آن شرط این است که نیازهای زیستی ماهی‌های قرمز را خوب بشناسیم.

 منبع  دیجی کالا